Na vorige week eindelijk weer een beetje de teugels van de wagen te hebben gevonden, stond vandaag voor ons de wedstrijd tegen SJO JVZ VR1 op het programma. De vrouwen uit Zuidwolde hadden nog geen punten gepakt dit seizoen, maar zoals Hans al treffend benadrukte voor de wedstrijd gaf dat tot op heden weinig garantie voor een kwaliteitsinschatting. Er moest net zoals vorige week gewerkt worden, alleen dan kan resultaat neergezet worden.
En werken zouden we. Op een veldje veraf achterop het sportpark waar duidelijk slechts sporadisch een grasmaaier overheen ging, in stromende stortbuien moesten de punten binnen geharkt gaan worden. Ondertussen moesten de vijf wissels + Hans&Henk zich in ouderwets stalen golfplaten dugoutje werken van naar schatting 2 meter breed breed. Lees: Zeer coronaproof allemaal.
Nadat we ons allemaal mentaal hadden voorbereid op de naderende coronatest later deze week na anderhalf uur in dit modderbad, begonnen we, in de stromende regen, aan de wedstrijd. Al snel kwamen we erachter dat de thuisploeg goed op elkaar ingespeeld was. Het waren dan wellicht geen technische wondervoetballers, maar het waren flinke meiden die niet bang waren alles in de strijd te gooien. Wij hadden ondertussen zichtbaar moeite met het controleren van de bal en deze vervolgens naar een medespeler overbrengen. Veel schoot door, gleed uit, of stroopte door het gras. Zo werd de eerste helft voornamelijk op het middenveld gespeeld, en werden beiden ploegen hier en daar een beetje gevaarlijk. De grootste uitgespeelde kansen waren in de eerste helft voor ons, waar een inzet van Sylke nog voorlangs ging en Danique kort voor de goal de schoen niet lekker achter de bal kreeg.
De tweede helft was meer van hetzelfde, al was deze voor de niet aanwezige neutrale toeschouwer wel een stuk spannender van aard. Het begin was voor Zuidwolde, dat met een steek bal de linksbuiten vrij leek te gaan zetten, maar Lara was net op tijd uit de goal om doelpunt te voorkomen ten koste van een corner. Corners blijken toch wel vaak een breekpunt te zijn voor ons. Ook hier was er bij de tegenpartij weer een lange dame die wel goed kon koppen. Dit leverde dan ook de grootste kans van de wedstrijd voor de tegenpartij op. Op de lijn kon Lara nog net de bal met de vingertoppen schampen. De bal werd vervolgens nog verder afgeremd door de welbekende waterplas voor de doellijn, waar deze door Mette vakkundig werd weggerost. Na een gigantische stortbui waarbij het zicht tot het minimale werd beperkt, pakten wij een kleine tien minuten het overwicht krachtig over. Even leek de overwinning in de lucht te hangen. Invaller Inge bracht veel explosiviteit aan de linkerkant, waar ze met mooie rushes de tegenstanders af en toe het nakijken gaf. Na zo’n mooie rush schoot ze zelf één keer hard voorlangs en een tweede voorzet op de andere invaller Ilse kon helaas niet benut worden.
Hierna was het nog een goede 10 minuten waarin het toch voornamelijk billenknijpen was voor ons. Laatste vrouw Lotte viel geblesseerd uit waardoor er even flink wat schakelingen gemaakt moest worden. Mette nam dit uiteraard met verve over. Nog drie ‘makkelijke gegeven’ vrije trappen werden door JVZ hard overgeschoten. JVZ dat uiteindelijk telkens een vrouw inschoof naar voren maakte het ons flink lastig, maar iedereen hield zich keurig staande. Resultaat: 0-0.
