Na drie lange weken zonder wedstrijd was het eindelijk weer zover. De laatste keer dat we het veld betraden, versloegen we Klazienaveen met een overtuigende 3-0 overwinning. Vandaag stond een echte derby op het programma: HHC Hardenberg. Een tegenstander die we goed kennen, maar waarvan de wedstrijden meestal stroef verlopen en zich vooral op het middenveld afspelen. De vorige ontmoeting eindigde in een 0-0, niet bepaald een spektakelstuk.
HHC is een team vol bekende gezichten. Sommige speelsters zijn bevriend, anderen zelfs zusjes van elkaar. Hierdoor is de wil nóg groter om te winnen en de spanning extra aanwezig.
We begonnen met een jonge selectie, doordat een aantal ervaren krachten ontbraken. Daarbovenop kwam nog een tegenvaller vlak voor de aftrap: Roos viel uit, wat betekende dat we last-minute onze opstelling moesten aanpassen.
Om half drie klonk het fluitsignaal op het hoofdveld. Al snel lieten we van ons horen. Na tien minuten brak Mette door aan de rechterkant en gaf een voorzet op Inge, die de bal wist in te tikken: 1-0. Een lekkere start. In de rest van de eerste helft creëerden we nog wat kansen, maar we wisten de score niet verder uit te breiden. Aan de andere kant hield onze verdediging de boel goed dicht, waardoor HHC nauwelijks gevaar kon stichten. Met een 1-0 voorsprong gingen we de rust in.
De tweede helft begon minder voortvarend. Al binnen tien minuten kreeg HHC een vrije trap, die netjes werd binnengeschoten. 1-1. Een domper, maar we lieten ons niet uit het veld slaan. Toch werd het spel steeds onrustiger. We wilden de voorsprong terug, maar speelden vaak te gehaast, waardoor het ons niet lukte om echte kansen te creëren.
HHC voerde enkele sterke wissels door en werd gaandeweg de tweede helft wat dreigender. Toch kregen ze, mede dankzij onze jonge maar sterke verdediging, geen grote kansen. Tijdens corners tegen stond Anne keer op keer op de juiste plek en kopte gevaarlijke ballen uit onze zestien.
Zoals we gewend zijn bij een duel tussen Bruchterveld en HHC, speelde het spel zich grotendeels af op het middenveld, met weinig uitgespeelde aanvallen. De laatste tien minuten waren spannend. We deden er alles aan om de 1-1 vast te houden, maar het werd steeds spannender.
In de absolute slotfase gebeurde het onverwachte: Inge kreeg de bal en haalde uit met een schot dat onmogelijk leek. De bal vloog hoog door de lucht, daalde precies op het juiste moment en verdween over de keeper in het doel. 2-1. Een waanzinnige goal in blessuretijd. Zodra de scheidsrechter affloot, werden we overladen met een gevoel van ontlading.
Terugkijkend op de wedstrijd was dit misschien niet onze beste prestatie, maar we hebben wél echte teamspirit laten zien. De overwinning vierden we eerst in de kleedkamer en later op het terras voor de kantine, met kannetjes bier en de zon als perfecte afsluiter. In de tweede seizoenshelft hebben we nu drie wedstrijden gespeeld en het maximale aantal van negen punten behaald. Over twee weken spelen we opnieuw thuis, om 14:30 tegen Coevorden. Komt dat zien!
