Op weg naar het 50-jarig jubileum worden diverse invloedrijke (ex-)clubleden door de jubileumcommissie benaderd om een verhaal met ons te delen. Deze uiteenlopende, persoonlijke verhalen zullen ons herinneren aan romantiek, verdrietige momenten en sportieve prestaties binnen vijftig jaar voetbal in Bruchterveld. De laatste aflevering dateert alweer van 14 juli jl., waarin Hein ten Brinke ons een schitterend verhaal voorschotelde. Via deze link kun je het verhaal (nogmaals) lezen. Hein heeft de jubileumfakkel naar de Hongerdijk gebracht, waar Jeannette Nijeboer-Muis deze heeft overgenomen. Tijdens de zomerstop heeft zij haar fotoalbums afgestoft en daar is de onderstaande, sfeervolle vertelling uit voortgekomen.
Het begon allemaal in 1986….
Op 18e jarige leeftijd had ik mijn eerste serieuze kennismaking met het damesvoetbal (zo heette het toen nog in de volksmond) in Bruchterveld.
Albert (Appie) Nijman was toen trainer/leider van Dames 1 en had mij en vriendin Zwanette al maanden ‘aan de kop’ gezeurd waarom wij niet op voetbal zaten. In die tijd gingen we wel eens kijken bij vriendin Inge, die toen in Dames 1 voetbalde.
Dus toen maar de knoop doorgehakt en zo is in 1986 mijn voetbalcarrière bij de v.v. Bruchterveld begonnen.
Mijn broer Marten voetbalde toen al een aantal jaren in ‘oons 1e’ dus ik had een goede kruiwagen om mijn entree bij het damesvoetbal te maken. Ik heb op diverse posities op de groene mat gespeeld maar ik speelde het liefst mid-mid (centraal middenvelder); de bal rond spelen, passes geven, af en toe een goaltje meepikken maar soms ook alleen maar aan het verdedigen als de tegenstander (of Appie J) dit afdwong.
We hebben met Dames 1 (met trainers Appie Nijman en later Klaas Pullen) een aantal hele mooie successen behaald, o.a. kampioenschap competitie en gemeentekampioen.
Ook toen waren de feestavonden al legendarisch. De traditie van het ‘verplicht’ verkleed komen is in de 80-er jaren ontstaan. Thema’s waren o.a. reggae, pyjama-party, rock’n roll, etc. Deze feesten werden altijd uitbundig gevierd in de locatie van destijds onze sponsor Dorpshuis Heujmansbelt.
In 1991 kwam er jammer genoeg al een einde aan mijn voetbalplezier, vanwege een ernstige knieblessure was het advies van de orthopeed om met voetbal te stoppen en dit advies heb ik opgevolgd. Maar niet getreurd… we gingen altijd al ‘oons 1e’ kijken dus dat ben ik wel blijven doen. Ook heb ik nog mijn steentje bijgedragen in het bestuur van de VV Bruchterveld en als lid van de activiteitencommissie.
Sinds een jaar of 10 ben ik weer regelmatig op het voetbalveld te vinden, Tessa, Stef en Jelle voetballen alle 3. Ook ben ik actief als kantinevrijwilliger op de zaterdagmorgen en help ik Seine met het wedstrijdsecretariaat voor de JO19 en JO17.
Ook de voetbalvereniging draait op vrijwilligers… dat was al zo in de 80-er jaren en nu in 2017 nog steeds!
Met zijn allen houden we de v.v. Bruchterveld in stand!
