Op weg naar het 50-jarig jubileum worden diverse invloedrijke (ex-)clubleden door de jubileumcommissie benaderd om een verhaal met ons te delen. Deze uiteenlopende, persoonlijke verhalen zullen ons herinneren aan romantiek, verdrietige momenten en sportieve prestaties binnen vijftig jaar voetbal in Bruchterveld.
Een kleine maand geleden werd clubman Harm Rigterink door de jubileumcommissie benaderd om zijn herinneringen aan en gevoelens voor v.v. Bruchterveld op papier te zetten. De pure dorps- en clubliefde weerklonk door het gehele verhaal. Hier is het verhaal nogmaals te lezen.
Het 50-jarig jubileum is van en voor ons allemaal. Toch zijn er sinds de start van deze jubileumserie louter personen voorbij gekomen die er vanaf het eerste uur bij waren. Daarom zijn er ditmaal twee jonge kerels aan het woord die aankloppen bij het seniorenvoetbal en op het punt staan het jeugdvoetbal achter zich te laten. Pak een zakje M&M’s en lees mee hoe zij hun tijd bij v.v. Bruchterveld (tot nu toe) hebben beleefd. Vergeet bovendien de uitgebreide fotogalerij bovenaan de pagina niet. Veel lees- en kijkplezier!
11 jaar v.v. Bruchterveld van Martijn en Max
Onlangs vroeg men of wij, Martijn Meijerink en Max Smit, een stukje wilden schrijven voor het Jubileum van de voetbal vereniging Bruchterveld, dat wilden wij zeker dus hierbij onze bijdrage.
Beide zijn we begonnen met voetballen toen we 7 jaar waren, eerst moest die verrekte zwemles achter de rug zijn zodat we eindelijk bij de voetbal mochten. Voetballen bij de F-jes, toen nog, nu is dat Onder -9. Voetballen zat er al vroeg in bij ons, en wat nu mooier dan bij je eigen dorpscluppie en met de jongens en meiden van je klas.
Gemengde teams hadden we ook toen ook al, niks mis mee, op de zaterdagmorgen al vroeg uit bed, voetbal kleren alvast aan prachtig. Als het eens werd afgelast was het janken geblazen bij de Meijerinkies en de Smitties, er moest gevoetbald worden.
Fijne trainers en leiders hadden we altijd: Wouter Huisjes, Tineke Bakker, Patrick Ribberink, Jarno Otter zijn zo even wat namen die ons te binnen schieten. Altijd positief en zeer betrokken.
Wat we ons ook herinneren was dat het trainingsveld altijd als een toendra d’r bij lag in oktober/november, dat is nu met het kunstgras 100% beter. Volgens mij was het veld soms zo slecht/bevroren dat de trainer zei: “We gaan lekker schaatsen, 10 meter verderop…” bij welke club kan dat ook?
Voetballen in de zaal was ook altijd mooi, eerst naar de Planeet in de Krim, mwah was nie wat, maar later naar de Beek en de Meet dat begon er op te lijken, zelfs nog eens zaalkampioen geworden, medaille, beker en patat dat vergeet je nooit!
Wij speelden altijd samen in een team, halve finale beker, tweede plek in de 1e klasse met de E1 met Simon en Bert, waren uitschieters, maar altijd in mooie en goede teams gespeeld. Jaap Nieuwhof mag zeker niet ontbreken in onze carrières, zeer sympathieke trainer die ons door de C- en B- junioren heeft geloodst, ook toen we met zijn allen wat meer praatjes kregen…hahaha.
Gemeente cup was in de loop der jaren soms succesvol, de andere keer weer snel naar huis, maar altijd wel met veel plezier. Neef tegen neef was ook altijd leuk, Max tegen neef Jonne waren altijd spannende wedstrijden. Het is nu ook zo mooi dat er wat jongens van andere clubs overkomen om bij v.v. Bruchterveld te voetballen, blijkbaar zijn we populair binnen de gemeentegrenzen van Hardenberg, ook zij vinden het hier machtig mooi.
Dit seizoen met André, Sander en Freddy, ook goed bezig, in het najaar op plek twee geëindigd, met heel misschien nog een toetje mocht HHC wat laten liggen de komende week.
Afgelopen jaren wedstrijden “gevoetbald” tegen Luctor, AVC Heracles en die uit in Heino, tjonge jonge wat een veldslagen poeh .. ! Henk Waterink vlaggen dat vergeet je ook niet weer.
De v.v. Bruchterveld is onze club op sportief vlak, gezelligheid, een prachtig sportpark, topkantine, gewoon waar we ons thuis voelen.
Tot slot wensen wij v.v. Bruchterveld een geweldig jubileum toe en we hopen dat we nog lang mogen voetballen bij deze prachtige club!
Groet Martijn Meijerink en Max Smit
