Het seizoen is bijna ten einde en er is weinig meer te verliezen voor onze dames. Sinds de winterstop worden er meer en meer potjes gewonnen en wordt er bij vlagen ook gewoon heel mooi gevoetbald. Twee weken geleden werd er nog van directe tegenstander onderin, SJO, gewonnen. Vorige week moesten we ondanks prima voetbal met 2-0 van het veld in Coevorden stappen tegen titelkandidaat Germanicus. Vandaag stond er weer een thuis wedstrijd op het programma, tegen een directe concurrent VVAK. VVAK is de huidige nummer 8 en heeft de afgelopen twee wedstrijden nette uitslagen op het bord gezet. Sinds de winterstop ging er slechts één thuiswedstrijd verloren en voor het eerst in lange tijd beschikten we weer eens over semi-fitte, volle 13 koppige selectie en Saskia.
Het verhaal van dit seizoen lijkt wel duidelijk. Al staan we al de gehele competitie onderin de ranglijst, beschrijft iedere tegenstander ons als een fysieke, stugge ploeg om tegen te spelen. We gaan een goed duel niet uit de weg en hebben over het algemeen een goede verdediging staan. Toch is het de eerste minuten van de wedstrijd vaak kwakkelen bij ons. Te vaak moeten we even aftasten, en zo ook vandaag. De eerste tien minuten krijgen we maar slecht grip op de bal, en dat is niet omdat tegenstander VVAK zulk magistraal voetbal laat zien. Toch wurmt het zich door onze verdediging en frummelt het de tweede kans op goal achter onze keepster. 14:30 ’s middags, toch moesten wij nog even wakker worden. Dat gebeurde dan ook snel na de openingstreffer van de gasten. Met bij vlagen bijzonder mooi samenspel en mooi opgebouwde acties spelen we meer en meer op de andere helft van het veld. VVAK heeft duidelijk moeite om onze driehoekjes aan de rechterkant van het veld er uit te halen. Zodoende kan om de beurt, Sylke, Kaylee en Danique veel meters maken over de rechter flank. Het ontbreekt tot drie keer toe aan een laatste pass of een extra teenlengte om de bal geheel verdiend achter de keepster van VVAK te leggen. Zodoende moesten we genoegen nemen met 0-1 achterstand in de rust.
Maar door het getoonde spel zat de moed er wel degelijk in tijdens de thee. Hier gingen geen punten verloren worden. Het duurde dan ook niet enorm lang tot de aansluitingstreffer in het goede net lag. Wederom was het een goed opgezette aanval over rechts waar Sylke, onuitputbaar als altijd, met de bal de zestien in kon lopen. Zij zag de ruimte in de korte hoek en knalde de bal er heerlijk in. Met wissels Britt en Saskia kwam er meer aanvallende impulsen in ons spel, en daar lagen dan ook de grootste kansen. VVAK wist zich maar matig raad met de overvloed aan vrouwen in wit die elkaar met groot regelmaat makkelijk konden vinden. Voorin hadden de gasten echter wel één bijzonder lepe speelster rondlopen. Zo werden ze uit de counter af en toe toch aardig gevaarlijk, wat heet, VVAK zette zelfs geheel onverdiend de 1-2 op het scorebord. Veerkracht en teamwerk werden de sleutelwoorden van vandaag, want er werd niet één seconde op elkaar gezeurd na deze tegenvaller. De bal ging terug naar de middencirkel en er werd fanatiek doorgegaan waar we waren gebleven. De aansluitingstreffer liet dan ook niet lang op zich wachten. Britt kreeg groen licht om zich meer te laten gelden in het spel en dat liet ze zich geen twee keer vertellen. Na een goede aanval kwam de bal bij Hesther die met de rug naar de goal stond. In kwam lopen, jawel, Britt. Er werd haar geen strobreed in de weg gelegd toen zij het middenveld over kwam steken. Hesther hoefde enkel kort terug te leggen en Britt ramde de bal in het net, 2-2. Spanning steeg naarmate de minuten wegtikten. Kans na kans werd gecreëerd. Eervolle vermelding voor Sylke die na een goede combinatie naar binnen kwam en na de kaats met Hesther de bal met haar chocoladebeen op(!!) de kruising knalde. De dying seconds waren toch echt aangebroken, toen Inge, na een corner van rechts, zelf mocht aanleggen voor een corner van links. Gestommel, duels, en Sylke die de bal goed raakt en wederom doel treft, 3-2.
Alsof de Champions League gewonnen werd, wat een vreugde. En geheel verdiend uiteraard, een uitslag die wij zelf hebben afgedwongen door gedurfd voetbal te spelen. Zoals al zo vaak dit seizoen hebben weer enorm hard voor elkaar geknokt (letterlijk: zie foto van Ilses benen), maar ditmaal ook met loon na werken. Volgende week staat de uitwedstrijd tegen nummer drie Drenthina uit Emmen op het programma. Vorig seizoen, toen nog in de tweede klasse, werd het, destijds ook op de voorlaatste speeldag, 3-3 in hartje Emmen. Kom dat zien!
