Vandaag (zaterdag) was het weer zover: matchday voor ons tweede elftal. De zenuwen gierden door de kleedkamer, maar onze leider Marcel had de opstelling al klaar. Een flinke aderlating voor ons was het uitvallen van Jarno, die ziek was. Van deze kant natuurlijk een spoedig herstel gewenst! Gelukkig konden we rekenen op de steun van Reemer en Rik, die van het derde team kwamen invallen. Top van hen om mee te doen! Met 13 man stapten we in de auto’s richting Wierden, waar de wedstrijd tegen SVZW op het programma stond.
We hadden een plan, maar dat ga ik natuurlijk niet verklappen. Het was even aftasten in het begin van de wedstrijd, beide teams moesten elkaar nog wat verkennen. De eerste grote kans was voor de boomlange spits van SVZW. Hij kwam goed door, maar gelukkig stond Ricus op zijn post met een geweldige redding. Na een half uur kregen wij onze kans: een lange bal richting Boaz, die zich knap vrijspeelde van zijn man, alleen op de keeper afging… maar helaas, het schot ging net naast. Enorm jammer, als spits weet je: zo’n kans moet je benutten. Kop omhoog, Boaz, en door!
Tien minuten voor rust weer een gevaarlijke situatie voor SVZW, maar wederom was Ricus de redder van de dag met een schitterende save. We gingen de rust in met een goed gevoel, ondanks dat het nog 0-0 stond. De onderlinge sfeer was positief, we speelden lekker en wisten dat het alleen maar beter kon. Het stond de laatste weken sowieso goed bij ons, en dat gaven we elkaar in de rust als boost mee: “Zo doorgaan, dan komt de overwinning vanzelf.”
De tweede helft begon met dezelfde elf op het veld. De eerste kans na de pauze was opnieuw voor de imposante spits van SVZW, maar wederom stond Ricus zijn mannetje met een uitstekende redding. Ik moet zeggen, onze centrale verdedigers, Berjan en Jonne, hadden de spits goed onder controle. Het leek wel alsof hij in hun broekzak zat. Vijf minuten later kregen wij een mooie kans. Bas kwam goed door in de zestien, maar zijn schot was iets te recht op de keeper. De keeper raakte de bal los, Bas was er bijna bij om de rebound binnen te schieten, maar werd net aangetikt. Was dit een penalty? Persoonlijk vond ik van niet, maar goed, de scheidsrechter stond zijn mannetje, en ik moet zeggen dat hij, gezien zijn leeftijd, echt een prima wedstrijd floot.
Twintig minuten voor tijd gebeurde het. Een ingooi voor SVZW, Nick kopte de bal weg, maar hij viel ongelukkig voor de voeten van hun buitenspeler, die het kalm afmaakte: 1-0 achter. Toch gaven we niet op. We gingen voor de gelijkmaker, maar in plaats daarvan kwam het tweede doelpunt voor SVZW. Binnen twee minuten stond het 2-0, een aanval die eruit zag als een trainingssituatie, perfect uitgevoerd. Als voetballiefhebber kon je daar bijna van genieten, zo goed was het.
Daarna probeerden wij nog van alles om iets terug te doen, Jonne ging zelfs door naar voren, maar echt grote kansen kregen we niet meer. Uiteindelijk verloren we de wedstrijd met 2-0, maar we kunnen trots zijn op de manier waarop we gestreden hebben. We hebben als team voor elke centimeter gevochten en waren in het veld een hechte eenheid. Helaas zijn we niet beloond voor onze inzet.
Volgende week zaterdag staat SVVN op het programma. We gaan weer knallen!
Auteur: RL
