Op woensdag 15 januari 2025 overleed Roel Muis op 64 jarige leeftijd, na een lange tijd van afnemende gezondheid.
Roel was bijna 50 jaar lid van onze club.
Binnen v.v. Bruchterveld, maar ook ver daarbuiten was Roel een BB-er,
een Bekende Bruchtervelder.
Als actief voetballer niet gezegend met bijzonder veel talent, maar wel
altijd vol overgave.
En zeker in de derde helft was Roel de gangmaker.
Naast het zelf voetballen zocht Roel z’n heil ook een tijd in het vlaggen.
Als grensrechter langs de krijtlijn bij het 1e en ook bij het 4e.
Een lastige baan die niet te benijden valt, waarbij er altijd veel commentaar is van de zijlijn, maar Roel bleef stoïcijns z’n werk doen.
Later sloot Roel zich aan bij de zaterdagmiddagclub, een grote groep “gepensioneerde” voetballers, die nog graag een balletje trappen en na afloop nog liever snel de stamtafel in de kantine opzoeken.
Ook toen hij zelf vanwege z’n ziekte zelf niet meer mee kon doen, bleef hij als hij kon de kantine nog regelmatig bezoeken.
Even weer de sfeer proeven en lekker bijkletsen met de mannen was voor hem weer
“een moment van goud”, zoals hij dat zelf uitdrukte.
Als in de zomer het trainingsveld ingezaaid was en niet mocht worden betreden, dan trokken de mannen naar het trapveldje bij Roel en Joke voor het huis. Ze konden daar altijd terecht. Ook voor de groene pretkegels na afloop.
Naast het voetballen zelf vond Roel altijd wel een manier om een feestje te vieren en te organiseren. Dat was z’n lust en z’n leven.
Vaak werd dan voetbal gecombineerd met muziek.
In de voetballoze periode in de winter werd de term Winterhard bedacht. Daar waar veel teams zonnige oorden opzochten om te trainen, gingen de mannen van de lagere teams van vv Bruchterveld naar de schuur bij Roel en Joke waar de kachel brandde en het bier koud stond. Tevens was er de hele avond stevige rockmuziek te horen en te zien op de beamer.
Dit was dé manier om winterhard te worden, aldus Roel.
En voor de inwendige mens werd ook gezorgd, want de levensgrote schnitzels van de Futterkrippe zorgden ervoor
dat niemand honger hoefde te lijden (en ook de volgende dag niet).
Naast z’n liefde voor muziek mocht Roel ook graag motorrijden. Ondanks het feit dat hij daarbij een paar keer lelijk in de kreukels kwam te liggen, was het toch een groot verdriet toen hij vanwege z’n lichamelijke gesteldheid niet meer
op de motor kon rijden.
Wie Roel zegt, zegt ook “The Pope”. Als een van de grondleggers van het Paus Mouse festival in het weiland van de familie Muis aan de Kerkweg kreeg Roel deze onofficiële titel als vanzelf toebedeeld. Het kan echter ook iets te maken hebben met de manier waarop hij z’n soms eigenzinnige mening kon verdedigen (preken).
Hoe dan ook, Roel was en blijft voor altijd The Pope!
Met zijn heengaan verliest de Bruchterveldse gemeenschap én de voetbalvereniging wederom een kleurrijke figuur.
Roel we gaan je missen.
