Op weg naar het 50-jarig jubileum worden diverse invloedrijke (ex-)clubleden door de jubileumcommissie benaderd om een verhaal met ons te delen. Deze uiteenlopende, persoonlijke verhalen zullen ons herinneren aan romantiek, verdrietige momenten en sportieve prestaties binnen vijftig jaar voetbal in Bruchterveld. Wim Otten en Bernard Geertman schreven afgelopen november over de ontwikkelingen van het zaalvoetbal in Nederland en de successen die zij als zaalvoetbalteam van v.v. Bruchterveld hebben behaald. Hier is het verhaal nogmaals te lezen. Voor de huidige aflevering hebben wij Enk Lubbers enthousiast gekregen om ons te vermaken met zijn ervaringen en gedachtes bij 50-jaar voetbal in Bruchterveld. Veel leesplezier!
50 jaar v.v. Bruchterveld, een mijlpaal, en dan ook nog 50 jaar lid van deze geweldige vereniging.
Als 12 jarige begon ik te voetballen in de B-junioren (andere jeugd elftallen waren er toen nog niet), volgens mij was ik de jongste van het stel. Maar voetballen dat wou ik, het was niet makkelijk als 12 jarige tegen jongens van bijna 16 jaar, maar wat maakte dat toen uit, we wilden voetballen.
Voetballen op het trapveld, tegenover het dorpshuis, daar waren we altijd aan het voetballen , na schooltijd zo snel mogelijk naar het trapveldje. Maar op een gegeven moment konden we daar niet meer spelen omdat er woningen gebouwd werden. Toen moesten we naar de “Kruzebrink” in Hardenberg voetballen.
Met de A-junioren speelden we toen een keer tegen het 1e elftal, na een uur voetballen stonden we met 5-0 voor, we speelden met de jeugd nog 2x een half uur, maar na 2 x 45 min was de stand 5-3, vonden de spelers van het 1e niet leuk.
In 1974 werd het sportpark geopend, ik zat toen inmiddels bij de 1e selectie met Bertus Lenzen als trainer, we speelden tegen een regionaal jeugd elftal van de gemeente Hardenberg. Ook kregen we toen al kracht training van Bertus Lenzen. Op een trainingavond moesten we allemaal naar huis om een schep te halen, want de kantine werd gebouwd en er lag een gigantische berg zand wat vlak gemaakt moest worden voor het aanvullen van de fundering e.d, dus allemaal spitten in plaats van trainen.
In die tijd hadden we ook een spelersraad van het 1e en 2e elftal en daar zat ik ook in, en dan zaten we regelmatig met het bestuur om de tafel, vooral als er een nieuwe trainer moest komen.
Ook was ik bezig in de redactie van het clubblad, later zelf nog eindredacteur geweest. Gingen we oud 1e elftal spelers opzoeken, die niet meer in het dorp woonden. Het bezoek aan Bert Muis in Twello was daar o.a. één van en wat denk je van de verhalen van “Henk van de Vrouwen”, deze waren zeer populair.
Ook ben ik jeugdtrainer geweest bij de E-pupillen in de periode dat “Henkie” Lennips ook nog lid was, toen was er vaak veel publiek te kijken naar de training, ze kwamen vooral voor “Henkie” want die was overal mee bezig behalve met voetballen (was als trainer niet altijd makkelijk). Later natuurlijk de B- jun. getraind. Zelf voetbalde ik in die tijd 9 jaar als selectie speler van het 1e en 2e waarvan het kampioenschap van het 2e in 1982 het enige kampioenschap wat ik als speler meemaakte.
Nadat ik uit de selectie ging voetbalde ik later in het 3e, 4e en het 5e ook ben ik nog trainer geweest van het 3e en 4e, later werd ik leider van het 2e, en een paar jaar geleden nog trainer van de B-jun. samen met Bert Altena ( vanuit de technische cie.).
De jaren gingen voorbij en voordat je het weet zit je in het hoofdbestuur , waar ik diverse functies bekleed heb o.a. wedstrijd secretaris, technische commissie, activiteiten cie. (samen met Luuk Veurink de “speculaas actie” opgezet) we praten dan over ruim 30 jaar geleden. En niet te vergeten de jubileumcommissie van het 25 jarig bestaan van de V.V. Buchterveld, wat een geweldig feest werd met o.a. “Labella Bok”.
Nadat Gertjan Broekroelofs stopte als voorzitter vond het toenmalig bestuur dat ik voorzitter moest worden. Nou dan ga je na de vergadering naar huis en moet dat natuurlijk wel even overlegd worden met “de Lady”. Ik kom thuis en zij lag al in bed en ik kom met de mededeling dat het bestuur wil dat ik voorzitter moet worden. “Nou dat had ik wel gedacht en als je het niet probeert weet je ook nooit of je het kunt,” zei ze. Nou dat was duidelijk en na een paar dagen bedenktijd werd ik als 42 jarige voorzitter van VV Bruchterveld. En dat was wel even wennen, maar met de hulp van de andere bestuursleden ging het steeds beter. Er is die 8 jarige periode veel gebeurd, het hoofdveld werd een meter of tien richting “Hoopsteeweg“ geplaatst en er kwam natuurlijk een nieuw terras. Er kwamen extra kleedkamers bij, waar ik o.a. de bouwtekeningen had verzorgd en de uitvoering voor mijn rekening nam (samen met Harry Wesselink) en er werd een tribune gebouwd, waar ik ook weer de uitvoering (samen met Alex Muis) verzorgde. En dan waren daar natuurlijk ook de nodige strubbelingen zoals bij de bouw van de tribune, de Stichting, wel of geen bovenbouw boven de kleedkamers. Maar gelukkig is alles gerealiseerd wat we toen voor ogen hadden. En dan besluit je na 20 jaar bestuurslid (waarvan 8 jaar als voorzitter) dat het mooi is geweest en dat iemand anders de kar mag trekken.
Tijdens mijn laatste ledenvergadering als voorzitter (7 juni 2006) werd ik benoemd tot “Lid van Verdienste” van de VV Bruchterveld. En kreeg ik van de KNVB “de KNVB-waarderingsspeld in zilver”. Daar werd ik toen wel even stil van, maar super trots dat ik dat mocht ontvangen.
In de tussentijd zijn Rob, Jaap en Niels natuurlijk ook gaan voetballen en die wil je ook zoveel mogelijk volgen, dat was plannen, en ik voetbalde zelf natuurlijk ook nog, maar toen ik voorzitter werd voetbalde ik steeds minder, want ik vond dat de voorzitter altijd bij het 1e elftal moest zijn (gelukkig gebeurt dat nu nog steeds) en dan zelf maar niet meer voetballen. Nu kan ik Rob en Niels wekelijks zien “schitteren”, Jaap is inmiddels verhuisd naar Leiden en voetbalt niet meer.
Nadat ik gestopt was als bestuurslid is het natuurlijk niet afgelopen, er is dan nog zoveel te doen b.v. een sponsorcommissie . Nadat Jan Waaijer gestopt was als hoofdsponsor moest er natuurlijk wel een nieuwe hoofdsponsor komen, we kwamen op het idee om een “Sponsorgroep” in het leven te roepen en dat lukte, meerdere bedrijven deden mee en op dit moment zit er weer een kleine groei in de aantal deelnemers. En ook houden we natuurlijk de kleding en materialen bij om deze in goede staat te houden of te vernieuwen. En wat denk je van de reclameborden, en dan draai ik ook mee in het “piket” van de zaterdagmorgen, volop werk dus.
En dan word ik elke week gebeld door Radio “NOOS” om live verslag te doen van het 1e elftal en dat doe ik met veel plezier.
Ook ben ik elke zaterdag druk om 5 formulieren uit te delen (en in te vorderen) onder de supporters voor de beoordeling van de “Speler van het jaar” bij het 1e.
Dan fluit ik om de 3 à 4 weken ook nog de J017-1. Je ziet het, ik verveel me nog niet bij de VV Bruchterveld en ik hoop dat ik er nog lang van mag genieten.
Toch maak ik mij wel zorgen over de toekomst van onze club, want iedereen is nu trots op ons schitterend sportpark, en hoe het nu allemaal gaat, maar er moeten nu wel leden opstaan die het “stokje” willen overnemen, want ”stilstand is achteruitgang”. Een bekend antwoord is dan “geen tijd”, maar tijd is er genoeg, je moet er leren mee omgaan.
Ik wens iedereen fijne feestdagen en een heel mooi en sportief jubileumjaar.
Enk Lubbers.
