Zo glans en glorie als het was voor de winter-/coronastop, zo lastig is het sinds de hervatting halverwege februari. Oefenwedstrijden gingen onnodig verloren, en de eerste twee competitiewedstrijden waren alles behalve een verslag waard.
Mede door de slijtageslag tegen Gramsbergen doordeweeks, die compleet en zeer onsportief dood gespeeld werd door de apen, bleven we voor vandaag haken op 10 speelsters (uit een selectie van 19 begin augustus). Ilse, Sylke, Daniek M en Linde, kwamen niet speelfit en wellicht zelfs langdurig geblesseerd uit de strijd. Al waren er hier en daar meer met pijntjes. Daarnaast moesten we het doen zonder Hesther en Ellemijn (corona), Daniek v/d B (werk). Indy en Vera hebben reeds aangegeven dat zij stoppen met voetballen, en waren daardoor ook niet meer van de partij.
Op de desbetreffende zaterdag zelf moest nog even van alles op de kop gezet worden en spelers gezocht worden. Zo werden Roos Jongsma, Mariel Hemmink en Lotte Hankamp uit de MO17 meegenomen en ging er zelfs nog een lijntje uit naar onze reeds gepensioeneerde gouden lichting. Waaruit Mirjam Soeten naar voren kwam springen, mede dankzij Marjolein Evers die dan wel ‘even’ op de kids wilde passen.
Zo gingen we met hangen en wurgen dan toch met 14 vrouw richting Hellendoorn. Hellendoorn staat op dit moment 3de, en wij moeten het doen met een 5de plek. De Hellendoornsen slaan zich alleszins gedegen door de competitie heen en wonnen vorige week nog (op papier) overtuigend van nummer 4 Oranje Nassau. Met een klein beetje lood in de schoenen, en 5 speelsters die al een wedstrijd bij MO17 hadden gespeeld, betraden we het veld.
Het begin ging enigzins gelijk op. Van beide kanten was het even aftasten en zoeken. Van vele kansen was het nog niet gekomen toen we in de 10de minuut een corner moesten verdedigen. Dit blijkt toch wel echt een struikelblok, want wederom worden we in de lucht geklopt en kon Lara vissen. Een enorme domper, want het was al wel snel duidelijk dat er goed te voetballen was tegen dit team. Ook aan de andere kant werden wij gevaarlijk uit wat corners. Ook een aantal schoten van afstand van Mette en Inge treffen net geen goal. Nog voor rust was de koek bij Emmely op, voor haar in de plaats kwam Lotte H.
In de rust werden ook Julia en Lisa gewisseld, dit leidde de debuten in van Roos en Mariel. Mariel werd meteen voor de leeuwen gegooid als back op de aanvoerster van de Hellendoorn. En deed dit met verve wel te verstaan. De eerste de beste actie veroverd ze de bal en gaat ze er brutaal mee op avontuur richting zus Inge in de aanval. Niet veel later moest haar directe tegenstander zelfs het veld ruimen. Een duidelijk visitekaartje afgegeven. Zus Inge was ook weer op schot, na een actie van buiten naar binnen schiet ze de bal goed richting goal, waar de Hellendoornse keepster moest grabbelen, 1-1. Pa Hemmink stond met de vlag halverwege de verkeerde helft, want hij moest al zijn jongvee natuurlijk scherp in de gaten houden. Henk bedankt voor het vlaggen!
Het overwicht in het begin van de tweede helft ligt dan ook duidelijk bij ons. Een minuut of 10 later is het Lotte R. die vanuit de inworp kan inschuiven en pittige lange bal richting de vijandige zestien schiet. Deze ketst af, maar komt perfect voor de voeten van onze vedette Mirjam te liggen. Die krult de bal met al haar ervaring in de lange bovenhoek, 1-2. Ook de andere debutant Roos laat zich duidelijk niet kennen, en knalt zich met alles wat ze heeft in de duels. Van bange, jonge meisjes is duidelijk geen sprake bij de nieuwe lichting!
Wij voelen het allemaal, de wedstrijd is omgebogen. We gaan winnen, Hellendoorn is geknakt. Ook de 1-3 ligt al in het netje na klungelige corner, enkel ziet de scheids niet dat de keepster deze van achter de lijn pakt. Al maken we ons hierom weinig druk op dat moment, want deze pot lijkt toch wel gespeeld. Niets bleek helaas minder waar na de 90ste minuut. Tot twee maal toe worden we op dezelfde manier geklopt, namelijk met een lange cross pass over onze rechter flank. De 2-2 uit een voorzet van die kant en 3-2 door de buitenspeelster zelf.
We hebben sinds de hervatting van de competitie veel zure verliezen gehad, maar dit was toch wel de zuurste. Voornamelijk omdat we het zelf in de hand hadden. De laatste 10 minuten was er geen overzicht en rust meer. Waar dat mee te maken heeft, de wedstrijd van woensdag nog in de benen, de vele wisselingen in het elftal, of het goede spel van Hellendoorn? Hoe dan ook, verandert dit er niets meer aan. Volgende week zullen we toch echt weer eens punten moeten pakken tegen Heino. Deze wedstrijd kunnen jullie bewonderen om 14:30 op Sportpark de Noppenweide.
