De start van het seizoen was niet altijd even gelukkig, maar het getoonde spel gaf iedere week toch weer wat hoop. En na de heerlijke, bevrijdende overwinning van vorige week gingen onze dames deze week met goede moed de wei in.
Deze goede moed was ook duidelijk te merken in het spel, de bal werd met vertrouwen rond gespeeld en de duels werden fel aangegaan. Ook de dames uit Haren hadden een plan van aanpak en hier en daar de kwaliteiten om het ons lastig te maken. Zo ging het in de eerste 20 a 30 minuten dan ook aardig gelijk op. Het spel word voornamelijk op het middenveld gespeeld en kansen zijn er nog niet echt, met een lichte overhand voor de thuisploeg. Het uitdrukken daarvan, zo blijkt later, is echter een probleem.
Een kwartier voor rust nemen we het overwicht duidelijk meer over. Meer en meer weten we middels goede combinaties over de zijkanten de bal voor de goal te gooien, alwaar de keepster van de gasten sterk alle vijandige ballen in haar vijfmetergebied oppikt. Behalve een mooie kopbal van Lotte worden er helaas geen enorme kansen gecreëerd in de eerste helft.
Na wat thee en een ietwat slome start van de tweede helft pakken we het daarna serieus op. De dames van V.V. Gorecht worden meer en meer gedwongen tot verdedigen en/of wegwerken en de kansen op de openingstreffer worden groter en groter. Terwijl de minuten wegtikken, knijpen de toeschouwers hun handjes steeds wat verder dicht, want hij valt maar niet. De wedstrijd word alsmaar meer op de helft van de tegenstander gespeeld, wat ook betekent dat er veel ruimte komt achter de eigen verdediging. Zo erg als we zuchten als de bal er wéér eens niet in gaat, zo groot is ook de verlichting als de bal aan de andere kant ook tot twee keer toe met grof geschut weggewerkt moet worden. De vermoeidheid speelt duidelijk parten aan beide kanten, dit gaat duidelijk ten kostte van de nauwkeurigheid. Daar komt nog eens bij dat de tijd ons in de nek hijgt. We verdienen deze drie punten zo overduidelijk. We klampen ons vast aan een corner in de dying seconds. Wederom een goede corner van Inge die land bij de eerste paal, waar de inzet nog gekeerd kan worden door een Haars been. De rebound word van dichtbij nog eens hard op de lat geknald, maar de bal passeert de lijn niet meer deze wedstrijd.
Daar staan we dan, een hele lekkere wedstrijd gespeeld, maar te weinig loon na werken. Wederom veel goede moed om mee te nemen naar de volgende wedstrijd, dat is ook wat waard. Die hebben we namelijk zeker nodig volgende week op bezoek bij koploper Asser Boys Vr1.
