Het was kommer en kwijl de afgelopen weken. Sinds de winter-/coronastop werd er nog geen wedstrijd verloren. Man, macht en energie ging er in de wedstrijden, maar in de laatste minuten kregen we telkens de deksel op de neus. Daarnaast loopt het in de ziekenboeg ook niet van harte, waar spelers gaan, maar helaas ook weer snel komen.
Voor vandaag moesten we het doen zonder doelpuntenmachine Inge, controleur Danique L. en rots in de branding Ellemijn. Daarbij was het nog maar afwachten hoe het Sylke en Daniek M. af zou gaan in de warming up. Dit bleek redelijk te gaan en zodoende konden beiden aan de wedstrijd beginnen. Tegenstander ASV Dronten won in tegenstelling tot ons wel wat van de laatste wedstrijden, en zat dus beter in de spreekwoordelijke ‘flow’ dan wij. Ondanks dat het misschien nog steeds 2 twee plekken onder ons stond, was het dus oppassen geblazen.
Waar het de vorige weken aan motivatie en inzet niet ontbrak, was dat vandaag juist wat er niet van afstraalde. Zeker het begin was erg tam van twee kanten, er werd weinig gecommuniceerd en het was bij tijd en wijlen stil op het hoofdveld in Dronten. De dames van Dronten waren voornamelijk erg fysiek, en beschikte over twee goede buitenspelers die het leven van Linde en Daniek v/d B. af en toe erg zuur maakte. De beste dame aan Dronten kant wist zichzelf te lanceren langs Linde, en kwam na een kwartier spelen één-op-één met Lara. Die had in eerste instantie nog antwoord, maar kon de bal niet nog genoeg verwerken om een rebound te voorkomen, 1-0. Vlak daarna kregen we nog een domper te verwerken toen Daniek M. zonder tegenstander of bal in de buurt bleef hangen in het kunstgrasveld en daarbij haar ‘goede’ knie verdraaide. Weer een, op het oog, vervelende en langdurige blessure. Zij werd vervangen door Ilse. Door een omzetting ging Ilse nu linkshalf spelen en werd Sylke aanvallende middenvelder. Veel potten konden wij helaas niet breken in de eerste helft, op één of twee kansjes en corners na werd er weinig klaargespeeld voor de Drontense goal.
Na een kleine uitbrander van Hans in de rust, en nog een aanvallende omzetting, startte we de tweede helft een stukje scherper. Met Ilse op de controlerende mid, Mette op de 10 en Hesther en Sylke als spitsen. In het begin was dit een beetje aftasten maar al snel kregen we wat meer grip op de wedstrijd. Al werd die grip met enig regelmaat flink weggefloten door de scheidsrechter van dienst. Van horen zeggen een KNVB scheidsrechter, maar de beslissingen voelde soms wel erg partijdig. Zo werden onze faire duels of tackles op de bal afgefloten, waar vasthouden en flink duwen aan de andere kant weinig werd opgemerkt. Even voelde het weer alsof alles tegen zat en zakte de moed weer diep in de schoenen. Tot dat Mette, die de eerste helft weinig in haar eigen spel kwam, opstond. En niet alleen zij natuurlijk, want ook Ilse, Jeska en met name Hesther hadden een aandeel in (nu al) het mooiste doelpunt van het seizoen. Een voorzet van rechts van Mette, scherp aangesneden “hoogig” voor de goal. Voor Hesther zat er maar één manier op om deze bal af te werken; onze vedette, die de gemiddelde leeftijd in haar ééntje toch zeker twee jaar omhoog brengt, nog steeds zo lenig en sjeu als menig jong hindelope werkte de bal met een omhaal af in de goal. Een spectaculaire 1-1 natuurlijk. In eerste instantie was het doel om deze 1-1 vast te houden, maar pardoes viel Dronten 5 minuten later in een identieke val. Mette, ditmaal met een lage voorzet, en wederom Hesther die de bal kon binnenglijden. Met nog een kleine 10 minuten op de klok, was nu het moment van de waarheid aangebroken. De minuten die ons de vorige drie wedstrijden telkens in de kont beten. Wederom was het billenknijpen geblazen, al hadden we in de tweede helft wel meer grip op de aanval dan in de eerste helft. Ondanks een kopballetje over en een schuivertje naast, bleven de gelederen ditmaal keurig gesloten.
Deze overwinning kon niet meer geroepen komen dan nu, want er is weer wat sprake van aansluiting naar boven. Op de 5de plek met 1 punt verschil met de nummers 4&3. En bovenal natuurlijk een fijne opsteker richting belangrijke wedstrijden tegen laagvlieger DETO thuis volgende week, en tegen de huidige nummer 6 Den Ham over twee weken in N’Ham.
