Het is weer zover. Ook Vrouwen 1 mocht de (kunst)weide weer in. De allereerste wedstrijd van dit seizoen zou zijn tegen Gramsbergen Vrouwen 1. De vrouwelijke apen elite had er al een uitgebreid voorbereidingsprogramma op zitten, en in het vorige (korte) seizoen boden wij weinig, tot geen partij tegen deze selectie. Het was dan ook met wat lood in de schoenen dat wij richting de groenwitten vertrokken. Met enige ervaring missende moesten we er vandaag alles aan doen om niet (weer) met de ziel onder de arm af te druipen.
Maar de wonderen zijn de wereld nog niet uit, en schijnbaar deden wij onszelf toch enigzins tekort met ons doemdenken vooraf, want vanaf het eerste fluitsignaal werd er sterk meegebald met de gastvrouwen. Sterker nog, het eerste kwartier waren wij zelfs de bovenliggende partij. Op het middenveld werd er bij tijd en wijlen naar hartelust gecombineerd. Voornamelijk via de linkerkant werd het gevaar gesticht in de gedaante van onze sluwe en snelle Inge. De gastvrouwen werden toch voornamelijk gevaarlijk via hun linkerkant met een lange bal. Hier en daar moest een corner prijs gegeven worden, maar deze veelal scherpe corners werden vooralsnog voldoende weggewerkt.
De eerste dikke kansen kwamen op het conto van de bezoekende partij. Een lange bal viel na 20 minuten spelen tussen wal en schip, precies de plek voor Hesther om er wat zinnigs mee te doen. De twijfelende keeper leek reeds gezien, maar een overdaad aan opties kostte onze spits het hoofd. In de extra pauze in de eerste helft keken we elkaar bijna verdwaasd aan, we staan nog overeind. En meer dan dat, we doen sterk mee.
Het merendeel van de wedstrijd speelde zich af op het middenveld, beide keepers hadden een redelijk rustige middag. Pas tegen het einde van de eerste helft kwam de sleet er bij ons een beetje in. Het getergde Gramsbergen zette hoog druk, waardoor wij steeds slechter tot voetballen kwamen. Zodoende kwam er vlak voor de rust toch een klutsbal vrij voor de goal, die afgemaakt kon worden door Gramsbergen.
In de tweede helft was het meer van hetzelfde. Twee zeer gelijkopgaande ploegen, met een schaarse kans aan beide kanten. Tot tweemaal toe leken wij zeer gevaarlijk de zestien in te komen om daar een uitgestoken apenbeen tegen te komen. Scheidsrechter stond al met fluit in de mond en hand richting de stip te wijzen, maar bedacht zich toch na enige protesten van Gramsbergen-kant, om ook daadwerkelijk te fluiten. Zodoende werd onze kans op de gelijkmaker vakkundig om zeep geholpen. Ook Gramsbergen kreeg nog een dot van een kans om de marge te vergroten naar twee, maar de inzet ketste af op de kruising.
Een hectische slotfase volgde waarin Gramsbergen de billen nog even strak aan elkaar moest houden, maar helaas zat er bij ons vandaag te weinig kracht in om de gelijkmaker aan te tekenen.
Niet geheel ontevreden keerde wij huiswaarts, toch had er misschien ook wel meer ingezeten. In ieder geval kunnen we stellen, na vandaag, dat we vooral onszelf niet hoeven te onderschatten. Er zit muziek in deze ploeg, zelfs zonder een aantal sterkhouders, en er is enkel ruimte om te groeien als team. Een lastig bekertoernooi staat ons te wachten, met volgende week de thuiswedstrijd tegen 2de klasser Bergentheim.
