Vorige week werd na drie vervelende wedstrijden eindelijk weer de goede weg ingeslagen met een 3-0 overwinning. Voor vandaag stond de altijd lastige partij tegen DETO Vriezenveen op het programma.
Het DETO VR1 van Henk Klokkers behaalde in de afgelopen weken zeer verschillende resultaten. Zo won het van de nummer 3 destijds Hellendoorn, maar verloor het ook uit van de nummer laatst. Veel van onze meiden hadden ook slechte herinneringen aan uitwedstrijden bij DETO. Zoals penalty’s die drie keer opnieuw genomen moesten worden. Dit stond zelfs zo vers in het geheugen dat de jongere generatie de man die vandaag vlagde aan kon wijzen als de scheidsrechter van toen.
Het credo voor vandaag was dan ook om ons absoluut alleen bezig te houden met ons eigen voetbal. Geen gemekker, geen gezeur. Gewoon voetballen. Dit bleek aan het einde verhaal onze winst te zijn.
Geen van ons wist precies hoe deze wedstrijd in te schatten, het kon dan ook goed en wel twee kanten op. Vanaf de aftrap, op dit met bladeren en witzand bestrooide veld, leken wij dan ook de betere partij. In ieder geval de partij die het meer wilde. Het merendeel van deze flipperkast partij speelde zich af op het drukke middenveld. Twee ploegen die speelde met een 4-4-2 opstelling en een veld waarvan geen voorspelbaarheid van kon worden verwacht, maakte het bij tijd en wijlen niet om aan te zien. Maar de uitpartij liet slechts zeer zelden echte inzet zien. Druk werd er nauwelijks tot niet gezet. Zodoende waren de grootste kansen in de eerste helft dan ook voor ons. Echt dichtbij een doelpunt kwamen we helaas niet, ook vanwege het onrustige en onvoorspelbare spel. En, mede dankzij de grensrechter die net zo goed de hele eerste helft met zijn vlag omhoog op de eigen zestien kon blijven staan. Spitsen die een minstens een meter van achter de verdediging vandaan gelopen kwamen werden nog doodleuk afgevlagd, wat weer werd overgenomen door de streng fluitende scheidsrechter van dienst. Maar zoals het credo hierboven al luidde, ons eigen spel spelen. Na een minuut of veertig werd er eindelijk een keer niet gevlagd toen de bal over de verdediging stuiterde vlak voor de voeten van Hesther. Een meter of 25/30 voor de goal zag zij de keepster ver voor haar goal staan en was de stuiter wel zo lekker dat schieten wel heel verleidelijk werd. En wat een goal was dat zeg. Het was er een die met recht de eerste plek in een Eredivisie week top 3 zou kunnen hebben. Een heerlijke ontlading. Niet veel later moest er een corner verdedigt worden. Dit gebeurde vooral niet volgens plan. Lara wilde pakken, gaf dit aan maar rekende toch niet op het leuke overstapje van de dame bij de eerste paal. Al met een al een lucky goal van de gastpartij, en zodoende de 1-1 waarmee ook werd gerust.
Een goal die wel bij de rommelige voetbalpartij paste. Er moest gerust, en overlegd, worden op het veld, omdat de kleedkamers te ver lopen waren. 1-1 was wat ons betreft helemaal niet een goede weerspiegeling van de krachtsverhoudingen, en voornamelijk de inzetsverhoudingen, op het veld. DETO zette namelijk geen enkele stap extra voor elkaar, en een balletje ophalen leek vaak veel te veel gevraagd. Het straalde compleet geen teamwork uit, iets waar wij juist in uitblinken.
De tweede helft was dan ook meer van hetzelfde, alleen dan wat beter. Een kleine tien minuten de tweede helft in was het slalom koningin Mette, die het eindelijk op haar geliefde aanvallende mid plek mocht doen, die ten strijde trok. Pionnetje na pionnetje was gezien, en ook de keepster moest er, door de benen, aan geloven. Men kon even geen halve minuut knipperen, want nog geen minuut na de aftrap lag de bal alweer in het netje achter de Vriezenveense keepster. Dit keer was het Sylke. Om nog onduidelijke redenen bevond onze rechtshalf zich ineens recht voor de goal waar ze met links van net buiten de zestien netjes onderin de hoek plaatste. Een heerlijke goal om de afstand meteen wat behapbaarder te maken. Nu konden de dames van Henk Klokkers niet meteen meer terugkomen op gelijke hoogte.
Lang in de tweede helft hielden we het veld overwicht. DETO werd enkel nog gevaarlijk wanneer wij zelf de bal op een stomme manier inleverden. Een hoekschop of drie moest nog verwerkt worden, maar de communicatiefout zoals in de eerste helft ging ons niet weer gebeuren. Slechts één enkele levensgrote kans kreeg DETO nog, maar ook hier kon de aansluitingstreffer niet uit gemaakt worden. Het spel werd onrustiger en vervelender, voornamelijk voor DETO. De gastvrouwen irriteerde zich rot aan het feit dat wij ons niet irriteerde aan de scheidsrechter. Zodoende kregen wij zelfs de scheidsrechter mee, en kon DETO niets meer goed doen in de ogen van de leidsman. 10 minuten voor tijd konden wij de wedstrijd definitief in het slot gooien. Invaller Inge, die al meerdere malen één op één met de keepster kwam kon nu op aangeven van Mette hard tegen de touwen trappen, 1-4.
Dit was tevens de eindstand van deze middag. Een wedstrijd die gewonnen werd, niet op mooi voetbal, maar op inzet en wil. Volgende week spelen wij onze laatste wedstrijd voor de winterstop tegen Blauw Wit uit Holten. Wij hopen wederom om 12:00 af te trappen op het hoofdveld. Dus neem het op in uw voetbalzaterdag in Bruchterveld, en voeg je bij onze groeiende schare vaste aanhang!
Foto’s door Anja Amsink.
